Pen Y Ghent

Malham, 14 augustus 2016, de overwinning op Pen Y Ghent
We hebben ons tentje opgezet in het mooie maar wel erg drukke plaatsje Malham. Het is een Nomad, Desert Rose III, koepeltentje en al zeker 15 jaar niet meer gebruikt. Van een viersterren adres naar een camping is wel een erg grote overstap zo blijkt. Omdat er vrijdagavond langdurige regen voorspeld was durfden we het er niet op te wagen en lieten we het tentje waar het was op de campingsite bij Malham Cove ( de plek van de Harry Potter scene) en sliepen in een B&B. Na inspectie de volgende dag bleken er wat plaknaden te lekken maar de weersvoorspellingen waren beter dus zaterdagavond waagden we het erop. Veel gekreun en gesteun want je moet op handen en voeten het tentje in en er ook zo weer uit. Met onze grote enigszins stramme lijven valt dat zeker niet mee. Zo ook in de avond nog even lekker buiten zitten, de midges eten je met huid en haar op. Vannacht om half een werd ik door Hans met een grote boze schreeuw uit dromenland gewekt. Het grondzeil was gigantisch lek, de plakband op de naad was losgelaten en alle grondwater had zich door de druk op de grond van onze slapende lijven, door de naad heen geperst en verzameld tussen onze slaapmatjes, in het kussen en de slaapzak. Grote paniek, boosheid, verwijten en vooral wat nu? Nadat we gekeken hadden wat er nog droog was hebben we ons zo goeden zo kwaad als het ging hiermee warm gehouden, met het water nog onder de slaapmatje BLEHH. Daarna zijn we uiteindelijk toch weer in slaap gedommeld en vanochtend al om 7 uur weer op, met zon.  Met voor de tent een lekker Engels ontbijtje om het weer goed te maken, want Hans heeft toch al zo’n grote hekel aan k(r)amperen. Met een grote rol ductape hebben we de tent nu provisorisch gerepareerd. Hij is denk ik alleen nog maar geschikt voor de desert, het doet zijn naam eer aan, en kan na de vakantie zo rechtstreeks in de vuilniscontainer.
Vandaag was de grote dag om de Pennine Way ook voor het gevoel echt af te gaan maken; Pen Y Ghent moest nog bedwongen worden, de detour van dag  6 vonden we enigszins een spelbreker. Dus sportpak aan, wat makkelijk zit om te klauteren, en in de auto naar Horton in Ribblesdale, want daar staat de blody Bast…….Nou, YEAH! het is dus gelukt en het viel eigenlijk best wel een beetje mee. Met een helpende hand van een zeer charmante  Engelsman werd ik over het laatste akelige richeltje getrokken en kon ik mijn triomf uitgebreid vieren op de top. Daar stond in het zonnetje al een groot gezelschap met een fles champagne klaar. Helaas erg teleurstellend, niet voor ons, er werd daar blijkbaar jaarlijks een verjaardag gevierd. Wat een goed idee!?
Terugkijkend op ons grote avontuur zijn we blij en trots dat we dit aangegaan zijn. En onze Mini Bogtrotters zullen er de volgende keer ook zeker weer  bij zijn, zo hebben ze ons verteld! Het was een vakantie die we in onze top 5 van geweldige vakanties kunnen bijschrijven en nee, we hebben er zeker geen spijt van en zouden het zo weer over willen doen. Dus, what’s next?