Dag 18 FINALE van Byrness naar Kirk Yetholm 23 Km
We zijn eindelijk na 430 km en 12 duizend hoogtemeter gefinishd!
De dag begon vandaag goed en we waren wat zenuwachtig voor het laatste deel. We hadden slecht geslapen en een dubbel gevoel. Alles klaarmaken, de weersverwachtingen leken goed, rugzakken en tassen inpakken voor het laatste full english ontbijt zodat we direct weg konden. Maar dus moesten wachten, en daar zijn wij heel slecht in, totdat het busje ons terug bracht naar Windy Gill waar we gisteren gestopt waren. We leken deze ochtend op een enkeling na de enige “normale” personen aan het ontbijt. We kunnen daar een volledig hoofdstuk aan wijden maar dat lijkt me hier niet zo gepast. Niet iedereen zal het er trouwens mee eens zijn dat wij normaal zijn want wie gaat er nu zo’n rotstuk in zijn vakantie in zo’n regenachtig land met die temperaturen lopen? In de ochtend was het prachtig weer maar tegen de middag zagen we de regenbuien in de verte al aan komen drijven dus regenjas aan. Ook dat hoort bij zo’n laatste dag. Ook vandaag weer grote leegte. De finish was emotioneel en we werden tegemoet gelopen door onze vrienden Viv en Allan. In het Border Hotel werden we met open armen ontvangen met een certificaat, we mochten ons inschrijven in het grote boek en kregen postuum namens de Alfred Wainwright a half a pint of beer. Wainwright is voor wie hem niet kent een fanatieke fell walker die alle heuveltoppen in het Lake District zeer minitieus getekend heeft en de Coast to Coast walk op de kaart gezet heeft. Hij heeft ook de Pennine way gelopen en vond het zo’n rotstuk met enorm veel BOG dat hij heeft vast laten leggen dat iedereen die de Pennine way in 1 keer uitloopt een held is en op zijn kosten een half a pit of beer krijgt. CHEERS!!!!
NB deze week camperen we nog in Engeland en er is mooi weer voorspeld. Pen Y Gent staat op mijn things to do lijstje en ik zal deze top geslecht hebben voordat we op 16 augustus in Nederland terug zijn!
Dag hier ook voor de laatste keer Sjarreltje en Beertje. Ook wij zijn vandaag door ons vriendje met tranen ontvangen. Halverwege het pad zat onze Maddy huilend met zijn rugzakje op zielig te zitten. Hij was ons komen zoeken en was de weg kwijt geraakt. Gelukkig zijn we nu weer bij elkaar en kunnen we vandaag lekker met de beentjes om hoog en doen lekker helemaal niets meer! Ohja! Op de foto zie je Hans en Carlita met ons nieuwe wandelvriendje Worcester en zijn baasjes Jo en Robbie.
Geen opmerkingen:
Een reactie posten