Dag 9 Keld naar Bowes

Dag 9 Keld naar Bowes, 21 km, op de helft! Prosecco!!!
We hadden opnieuw een heerlijk zonnige dag met een fysiek niet echt inspannende maar wel mooie tocht. Hans is waarschijnlijk de oorzaak van een knallende echtelijke ruzie van een ouder Engels stel over wel of niet het hoogtepad langs oude loodmijnresten te volgen vanuit Keld naar Reeth. Vanaf gistermiddag zat de erg spraakzame dame van het stel al te drammen dat ze (Coast to Coast) onderlangs in het dal langs de rivier wilde lopen en vanochtend bij het ontbijt weer. En  uiteindelijk was men haar moe en leek ze de strijd te winnen doch gooide Hans weer olie op het vuur: “het is je laatste kans, daar komen jullie nooit meer” waarop de heer zijn kansen weer zag toenemen. Ben benieuwd wie er uiteindelijk gewonnen heeft. Buiten maakte de heer nog even een gebaar van “nag nag”  en dat hij gek van haar werd.  We hebben vriendelijk afscheid genomen en zijn vlug onze weg gegaan. Bij Tan Hill Inn, de hoogste pub van Engeland, hadden we een heerlijke soepkop thee en warme smeuïge muffin, zo lekker Hmmmmmmm! Daarna voor het eerst echte BOG, dus springen van graspol naar graspol en regelmatig een voet uit de zompigheid trekken. Bij elke stap veerde de ondergrond, dus steunzolen zijn er overbodig. Hier nog geen flagstones. En dan mogen we nog van geluk spreken dat het redelijk droog is, zo gaf men aan. Via Bowes Moor zijn we uiteindelijk in Bowes beland. Een slaapdorpje waar niet veel te beleven is behalve een oud Norman ford, later Roman ford, wat vervolgens verbouwd is tot Castle en vanaf 1400 door de tand der tijd afgebroken is. Desondanks nog zeer indrukwekkend met muren van wel 2 meter dik. Blijkbaar hadden ze het regelmatig koud? Rond een uur of 3 kwamen we in Bowes aan alwaar we Worcester en zijn baasjes weer tegen kwamen. Voor deze gelegenheid poseerde hij gewillig voor de perfecte foto voor de blog. Hij was helaas te moe voor een interview.