dinsdag 9 augustus 2016

dag 17 van Byrness naar Windy Gyle

Dag 17 van Byrnes naar Windy Gyle 24 km
Leegte en overbodige bagage
Wandelen zorgt ervoor dat je hoofd leeg raakt en een meerdaagse tocht zoals de Pennine Way zorgt ervoor dat je ook alle overbodige bagage in je hoofd ergens op een heuvel achter laat. De gewone wereld thuis lijkt inmiddels erg ver weg en je blijkt goed in staat te zijn uit een tas te leven. Onze tassen zorgen natuurlijk weer voor de nodige hilarische opmerkingen zoals “zit er nog een extra persoon in?” Je snapt het al, ze zijn erg zwaar en lomp. Desondanks hebben we er alles uit gebruikt behalve die in totaal 9 lange wandelbroeken (samen hoor!). We hebben alleen in korte broek met of zonder regenbroek gelopen. Zoals ik gisteren al aangaf bevinden we ons in het minst bevolkte deel van Engeland. Dat betekende vandaag een lange tocht door glooiende/rollende heuvels, geen mensen, veel schapen, wilde geiten en totale stilte. Je hoort echt helemaal niets, behalve de wind. Dan ben je dus uren alleen met al je kleine en grote “ontberingen” en je rondstuiterende gedachten, heftig dus. Het was helaas wat kouder, maar gelukkig vooral droog, soms wat vette regendruppels, maar de meeste (pooring) regenwolken gingen voor en achter ons heen. Hier is gedurende deze week een meteorietenregen zichtbaar. Hopelijk is het helder en zien we wat vanavond. We zijn blij weer op ons gezellig drukke logeeradres te zijn en kijken uit naar morgen, de finish alwaar we opgewacht worden door onze Engelse Coast to Coast vrienden Viv en Allan.
Ja hallo, hier nog de mini bogtroppers, oh nee hoppers. We zijn een beetje verdrietig want een domme boer heeft ons mini hondjes genoemd, toen we over z’n erf liepen en aan de praat raakten. Hij zei dat zijn hond veel groter was dan die in de rugzak van Hans en Clita zaten. Poehhhh, gelukkig kunnen we morgen weer chillen!

Geen opmerkingen:

Een reactie posten