Dag 2 Crowden naar Marsden

Gisteravond zijn we koninklijk door James in een grote zwarte glimmende BMW (voor de kenner de 7-serie) naar de plaatselijke pub gebracht om te dineren en ook weer opgehaald. James is niet de butler van de landlady van de B&B maar een vriendelijke man met het uiterlijk van een gepensioneerde rugby speler (denk aan Onslow van Keeping up appearances) die vooral hard lacht om zijn eigen grappen. De B&B was voortreffelijk en zo ook onze lunch die we mee kregen voor onderweg. Vandaag zijn we 20 km naar Marsden gelopen. Een klein stadje met een groots industrieel verleden. De restanten hiervan vind je overal terug. Een rivier die nu een stuwmeer voedt zorgde voor de aanvoer van water voor het vervaardigen van wollen kleden. De grote statige gebouwen staan er desolaat bij. Bomen groeien in de vervallen dakgoten en het rivierwater omspoelt de gietijzeren funderingen. De tocht hiernaar toe was niet al te moeilijk. Om onze knieën te sparen besloten we allebei met een wandelstok (carbon en makkelijk opvouwbaar) te lopen. Dat was dus wennen en ik wist 2x een ongecontroleerde aanval van Hans zonder het verlies van een oog en gebutste benen af te weren. Vandaag stond er een deel van de trail op het programma die beschreven werd als “the most exposed ridge”. Dus je snapt het al: fright, fligth freeze reactie. Als een volleerde en zeer empathische gedragstherapeut heeft Hans mij er overheen geloodst en hebben we het extra touw niet nodig gehad ondanks de wind die er stond. Voor insiders, zie dag drie van de Coast to Coast trail. We hebben vandaag kennis gemaakt met een vriendelijke kleine viervoeter van 9 jaar oud die dezelfde planning heeft als wij. Zijn enigszins verwilderd uitziende baasje werd enthousiast voortgetrokken over de paden en rotsen. Speciaal voor hem wordt een caravan van plaats naar plaats gereden gedurende 18 dagen omdat hij niet op alle overnachtingsplaatsen welkom is. Dat heet nu een hondenleven…..
Als afsluiting van vandaag: Hans is de held van de dag en heeft een kleine wel zeer blinde mol gered uit de gruwelijke kaken van een terriër door hem met zijn stok een tik op de neus te geven voordat hij kon toeslaan. Zijn bazinnetje wist van verbazing niet wat ze moest doen en Hans is er gelukkig zonder kleerscheuren vanaf gekomen….waar die stokken toch goed voor zijn.